Μαζί θα πετύχουμε:

Τη μείωση των επιπέδων ουρικού οξέος μέσα από την διατροφή και η πρόληψη των επιπλοκών της υπερουριχαιμίας.
Τη βελτίωση της κατάστασης θρέψης και την πρόληψη ή θεραπεία ασθενειών που σχετίζονται με την υπερουριχαιμία, όπως τα καρδιαγγειακά.

Η συμβολή της διατροφής

Το ουρικό οξύ είναι ένα απόβλητο του μεταβολισμού που υπάρχει στο αίμα μας. Δημιουργείται όταν το σώμα μας διασπά τις πουρίνες, χημικές ουσίες που υπάρχουν σε συγκεκριμένα τρόφιμα. Το ουρικό οξύ διαλύεται στο αίμα μας με κατεύθυνση τα νεφρά ώστε να αποβληθεί από τα ούρα μας. Εάν υπάρχει υπερβολική ποσότητα ουρικού οξέος στο σώμα μας, έχουμε μια πάθηση που ονομάζεται υπερουριχαιμία. Κατά την υπερουριχαιμία το ουρικό οξύ δημιουργεί κρυστάλλους, οι οποίοι εναποτίθενται στις αρθρώσεις και δημιουργούν ουρική αρθρίτιδα ή ποδάγρα. Το αποτέλεσμα της εναπόθεσης των κρυστάλλων στις αρθρώσεις για μεγάλα χρονικά διαστήματα είναι η μόνιμη βλάβη στα οστά, στις αρθρώσεις, στα νεφρά και στο καρδιαγγειακό σύστημα. Η υπερουριχαιμία έχει συνδεθεί με τον σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, την αρτηριακή πίεση και τη μη αλκοολική λιπώδη νόσο του ήπατος. Η κύρια οδός εισαγωγής των πουρινών, άρα και παραγωγής του ουρικού οξέος, είναι η τροφή και τα ποτά. Ο περιορισμός των τροφίμων που έχουν υψηλή συγκέντρωση σε ουρικό οξύ, όπως το κόκκινο κρέας, το συκώτι, κάποια θαλασσινά και το αλκοόλ, είναι απαραίτητος για τη μείωση του ουρικού οξέος. Η αύξηση κατανάλωσης τροφίμων που μειώνουν το ουρικό οξύ, όπως τα φρούτα και τα λαχανικά, είναι επίσης μείζονος σημασίας. Η μείωση του σωματικού λίπους, αν είναι αυξημένο, δρα βοηθητικά στην μείωση του.

Ο ρόλος του διαιτολόγου:

Ο περιορισμός των τροφίμων που έχουν υψηλή συγκέντρωση σε ουρικό οξύ, όπως το κόκκινο κρέας, το συκώτι, κάποια θαλασσινά και το αλκοόλ.
Η αύξηση κατανάλωσης τροφίμων που μειώνουν το ουρικό οξύ, όπως τα φρούτα και τα λαχανικά.
Η μείωση του σωματικού λίπους.

Άλλες περιπτώσεις μεταβολικών διαταραχών